മാര്‍ക്സ്; അനശ്വരനായ കാമുകന്‍ !!

"WORKERS OF ALL LANDS UNITE" 

കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ്‌ മാനിഫെസ്റ്റോയിലെ അവസാനത്തെ വാചകമാണിത്. ഇന്ന് ഈ വാചകം ഓര്‍ക്കാന്‍ ഒരു കാരണമുണ്ട്.  മാനിഫെസ്റ്റോയുടെ പിതാവായ 'കാറല്‍ മാര്‍ക്സ്'-ന്‍റെ ജന്മദിനമാണ് ഇന്ന്. കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ്‌ ചിന്തകളിലും, അതിന്‍റെ ആളിപ്പടരുന്ന പ്രസ്ഥാനചിട്ടകളിലും മാര്‍ക്സിനു ഇന്ന് വലിയ സ്ഥാനമൊന്നുമില്ല. കാലാനുസൃതമായി വന്ന മാറ്റങ്ങളില്‍ അതും വളരെ സാധാരണമായ ഒരു കാര്യമായി മാറി. മാനിഫെസ്റ്റോയിലെ കമ്മ്യൂണിസത്തിനും ഇന്നത്തെ കമ്മ്യൂണിസത്തിനും ഇടയില്‍പ്പെട്ട് എത്രയോ തവണ മാര്‍ക്സും ഏയിജല്‍സും, ഒരു കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകാരനും ഓര്‍ക്കാന്‍ കഴിയാത്തവിധം ജനിച്ചു-മരിച്ചു കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. എങ്കിലും അന്നും ഇന്നും ഒരു ശക്തിക്കും നിഷേധിക്കാനോ മായ്ക്കാനോ കഴിയാത്ത അദ്ധേഹതിന്റെ അനശ്വരമായ പ്രണയത്തെകുറിച്ചെങ്കിലും ഈ ദിവസം നമ്മള്‍ ഓര്‍ക്കെണ്ടേ !!

മാര്‍ക്സ്, അദേഹത്തിന്‍റെ പ്രണയിനിയും പിന്നീട് ജീവിത പങ്കാളിയുമായ  'ജെനി വോണിനു' അയച്ച ഒരു പ്രണയ ലേഖനം കൂടി ഇതോടൊപ്പം ചേര്‍ക്കുന്നു. 

Manchester, June 21, 1865

"My heart’s beloved:

I am writing you again, because I am alone and because it troubles me always to have a dialogue with you in my head, without your knowing anything about it or hearing it or being able to answer…

Momentary absence is good, for in constant presence things seem too much alike to be differentiated. Proximity dwarfs even towers, while the petty and the commonplace, at close view, grow too big. Small habits, which may physically irritate and take on emotional form, disappear when the immediate object is removed from the eye. Great passions, which through proximity assume the form of petty routine,grow and again take on their natural dimension on account of the magic of distance. So it is with my love. You have only to be snatched away from me even in a mere dream, and I know immediately that the time has only served, as do sun and rain for plants, for growth.

The moment you are absent, my love for you shows itself to be what it is, a giant, in which are crowded together all the energy of my spirit and all the character of my heart. It makes me feel like a man again, because I feel a great passion; and the multifariousness, in which study and modern education entangle us, and the skepticism which necessarily makes us find fault with all subjective and objective impressions, all of these are entirely designed to make us all small and weak and whining. But love - not love for the Feuerbach-type of man, not for the metabolism, not for the proletariat - but the love for the beloved and particularly for you, makes a man again a man…

There are many females in the world, and some among them are beautiful. But where could I find again a face, whose every feature, even every wrinkle, is a reminder of the greatest and sweetest memories of my life? Even my endless pains, my irreplaceable losses I read in your sweet countenance, and I kiss away the pain when I kiss your sweet face…

Good-bye, my sweet heart. I kiss you and the children many thousand times.

Yours, Karl " 

(Mukesh M)